به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، به تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۸۵ شمسی، جنگی تمام عیار میان «مقاومت اسلامی لبنان» و «رژیم صهیونیستی» درگرفت که در تاریخ معاصر از آن با عنوان «جنگ ۳۳ روزه» یاد می شود. این رویارویی تاریخی، فصل نوینی را در تعاملات منطقه ای «تل آویو» با «جهان اسلام» و «محور مقاومت» گشود که نتایج آن تا کنون ادامه دارد و پس از این نیز بی شک تا چندین دهه، تداوم خواهد داشت. «ارتش صهیونیستی» طی حدود یک ماه، با حمایت کامل «ایالات متحده» و چراغ سبزِ صمیمانه ی کشورهای عربی، کانون های تمرکز «حزب االه» و «مقاومت اسلامی» در لبنان را(اعم از نظامی و سیاسی و فرهنگی) و بی توجه به حضور غیرنظامیان، با حجم آتشی حیرت انگیز، مورد هدف قرار داد و اعلام نمود که هدفش، انهدام «حزب الله لبنان» یا نابودی توان موشکی آن و پس گرفتنِ دو سرباز به اسارت گرفته شده اش می باشد. در نهایت، نتیجه این شد که تا ساعاتی پیش از برقراری آتش بس، روزانه، صدها موشک به شهرها و شهرک های صهیونیست نشین شلیم شد و اسرای صهیونیست، نه تنها آزاد نشدند، بلکه به دنبال دو سال مذاکره ی غیر مستقیم، با مهم ترین زندانی مقاومت اسلامی در «فلسطین اشغالی»، یعنی «شهید سمیر قنطار» و پیکر ده ها تن از شهدای جهان اسلام (که در اراضی اشفالی مدفون بودند) مبادله شدند.
یک روز پس از پایان جنگ۳۳ روزه، «سید حسن نصرالله»، شخصا در اجتماع عظیمِ جشن پیروزی حاضر شد و سخنرانی تاریخی و به یادماندنی ایراد نمود.
آن چه پیش رو دارید، گزیده ای است از آن سخنرانی به یادماندنی و وصیت نامه ی تصویری چند تن از شهدای شاخص «مقاومت اسلامی» در «جنگ ۳۳ روزه» که در یازدهمین سال گشت «پیروزی» تقدیم تان می گردد(در ۶ قطعه). امید که شفاعت آن شهیدان در روز حشر، روزمان گردد:
روحمان با یادشان شاد
هدیه به ارواح بلندپروازشان صلوات
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
